HIERONYMUS
Op weg naar de hemel
verhalen over kluizenaars
(Paulus van Thebe,
Hilarion en Malchus)
vertaald en
toegelicht door Vincent Hunink
Uitgeverij Vantilt, Nijmegen 2008

geb., 128 p.; ISBN 978 94 6004 005
4; € 14,95
Leven voor God, op weg gaan naar het Absolute, hoe doe je dat?
Die vraag houdt christenen al zo'n tweeduizend jaar bezig. Vanaf de vierde eeuw
gaven de eerste kluizenaars een nieuw, radicaal antwoord: zij zochten de
eenzaamheid op en 'zeiden de wereld vaarwel'. Maar wat dan?
In dit boek vertelt de beroemde bijbelvertaler Hieronymus (ca.
347‑420) over drie mannen die op heel verschillende manieren invulling geven aan
een solitair bestaan. Terwijl Paulus van Thebe honderd jaar in volstrekte
eenzaamheid verblijft, leidt Hilarion van Gaza het drukke bestaan van een
populaire wonderdoener, die telkens weer nieuwe plekken moet opzoeken. En
Malchus leeft uiteindelijk als kluizenaar samen met een vrouw.
Deze teksten vormen de oudste Latijnse levensbeschrijvingen van
heiligen. Ze laten zich lezen als essays die nog altijd inspireren en wezenlijke
vragen oproepen. Hieronymus' onrust en fascinatie voor zijn modellen springen op
elke pagina in het oog. Maar het zijn ook boeiende literaire vormexperimenten en
kleurrijke verhalen.
Een
voorpublicatie is medio 2008 verschenen in
het nieuwe Vlaams-Nederlandse monastieke tijdschrift De
Kovel.
De teksten
Het gaat om de volgende teksten:
Alleen in de woestijn:
Paulus van Thebe
Het beroemde eerste heiligenleven van de
vermeend oudste kluizenaar, die door de schrijver naar voren wordt geschoven
i.p.v. Antonius, met veel polemiek. Deze kluizenaar leefde 100 jaar
teruggetrokken op één plek. De tekst vertelt over hem vrijwel niets, maar
vlecht verhalen en anekdotes rondom zijn begin als kluizenaar en zijn dood. Het
geheel is een soort monastiek ideaalportret met sprookjesachtige elementen
(dieren, hippocentauren en meer).
De reizende kluizenaar:
Hilarion van Gaza
Een meeslepende vertelling over de eerste
kluizenaar in Palestina, die al snel populair wordt door genezingen en wonderen
etc. Hij zoekt vervolgens opnieuw de eenzaamheid op, maar wordt ook daar weer
bekend en geliefd en drukbezocht. Zo reist hij successievelijk zowat de hele
antieke wereld af: Syrië, Egypte, Sicilië, Cyprus. Zijn verhaal krijgt
duidelijk trekken van een antieke roman, alleen al door die vele reizen. Het
eindigt ermee dat zelfs zijn lijk weer wordt opgegraven en terugreist naar
Palestina (Gaza).
Een monastiek echtpaar:
Malchus en zijn vrouw
Een autobiografisch verhaal van
Hiëronymus, die in de woestijn 'een oude man en vrouw' ontmoet. Hun
belevenissen vertelt hij dan als binnenverhaal. Het gaat om een ex-monnik die na
allerlei avonturen, inclusief weggaan uit het klooster, gevangenneming in een
karavaan van kooplui, tewerkstelling als veehoeder en verplicht trouwen met een
slavin tóch een leven als kluizenaar weet vol te houden. Mét die vrouw. Het
gaat dus om een portret en avonturenverhaal van een soort monastiek echtpaar.
Fragment
In het gezelschap van Zananus ging Hilarion aan
boord van een schip met bestemming Sicilië. Om de overtocht te betalen was hij
van plan een evangelie-codex te verkopen die hij als jongeman eigenhandig had
gekopieerd. Zowat midden op de Adriatische Zee kwam de zoon van de kapitein in
de greep van een demon en begon te schreeuwen. 'Hilarion, dienaar Gods,' riep
hij, 'waarom zijn wij door jouw toedoen zelfs op zee niet veilig? Geef me wat
tijd om aan land te komen, anders word ik overboord gegooid en stort ik in de
diepte!'
'Als mijn God jou laat blijven,' zei Hilarion,
'dan blijf maar. Maar is Hij het die jou overboord gooit, waarom kijk je mij dan
daarop aan? Ik ben maar een zondig en armzalig mens.'
Hilarion zei dit met het oog op de zeelui en handelaren aan boord, want hij
wilde niet dat ze zijn identiteit zouden prijsgeven als ze eenmaal aan land
waren. Korte tijd later werd de jongen gereinigd. Zijn vader en de andere
aanwezigen gaven hun woord dat ze niemand iets zouden zeggen over zijn naam.
Ze landden in Pachynum, een kaap op Sicilië.
Hilarion bood de kapitein zijn evangelie aan voor de overtocht van Zananus en
hemzelf. De man wilde het niet aannemen, vooral toen hij zag dat ze verder niets
hadden behalve de codex en de kleren die ze droegen, en ten slotte zwoer hij dat
hij niets aannam. En ook de oude man vond dat goed, in de zekerheid dat hij
werkelijk arm was in zijn bewustzijn, en hij verheugde zich er meer over dat hij
geen werelds bezit meer had zodat de lokale bevolking hem zou aanzien voor een
bedelaar.
Verder bedacht hij dat handelaren uit het oosten
niet bekend moesten maken wie hij was. Daarom nam hij de wijk naar het
binnenland, dat wil zeggen: tot op twintig mijl van zee. Daar, op een verlaten
landje, verzamelde hij elke dag een stapel hout en laadde die op de rug van zijn
leerling. Dat hout verkochten ze dan op het dichtstbijzijnde landgoed. Van de
opbrengst konden ze zelf eten en hadden ze ook wat brood voor toevallige
bezoekers.
(Hilarion, c. 24)
Radio
Luister naar interview
over de uitgave met Vincent Hunink,
KRO radio (Quod Verum, Bonum, Pulchrum), 11-1-2009
Een tweede interview
vond plaats met Wim Noordhoek voor VPRO's De Avonden op Radio 6, 27 juli
2009. De uitzending is tot ongeveer twee maanden na dato terug te
luisteren via de site van
Radio 6.
Recensies
'Zijn portretten van de door hem bewonderde woestijnvaders,
Paulus van Thebe, Hilarion van Gaza en Malchus en diens vrouw, zijn ook zestien
eeuwen nadat ze opgeschreven werden levendig en leesbaar. De gloed ervan is nog
niet gedoofd.'
C h a r l e s
V e r g e e r in : Filosofie, 19,1, februari 2009 p.61 (in het kader
van een besprekeing vanL Hiëronymus, Brieven, vertaald... door Chris Tazelaar,
Budel; 2008)
---
'De vertaler heeft intussen
een indrukwekkend oeuvre opgebouwd (...) Behalve een uitstekende vertaling geeft
VH ook in kort bestek goed aan hoe deze teksten kunnen worden gelezen als
drie onderling heel verschillende literaire vormexperimenten, waarin Hieronymus
op zoek is naar zijn monastiek ideaal.'
G. M. in :
Benedictijns Tijdschrift 70, 2009, 1, 42
---
De vraag hoe een christen
zijn leven moet inrichten om in de hemel terecht te komen, is al zou oud als het
christendom zelf. In de eerste eeuwen na Christus was voor die vraag nog weinig
ruimte, omdat de gelovigen sterk onderdrukt werden door de Romeinen. Toen na 313
de godsdienst eenmaal toegestaan werd binnen het Romeinse rijk waren zij niet
langer voortvluchtig, maar gerespecteerd. Het gaf de christenen meer ruimte om
over een goed leven na te denken. Al snel ontstond een nieuwe stroming binnen
het christendom: mensen die vrijwillig in totale afzondering leefden om zich als
kluizenaar voor te bereiden op een leven in de hemel. Wat dreef hen? Hieronymus,
Bijbelvertaler uit de vierde eeuw, schreef drie kleurrijke teksten over drie
kluizenaars die naar eigen inzicht leefden en zich losweekten van de
buitenwereld. (...)
uit de anonieme bespreking in
De Boekenkrant, 23 maart 2009
---
'OP WEG NAAR DE HEMEL' MEE
NAAR HET ZONNIGE ZUIDEN
'Als binnenkort de koffers weer worden gepakt voor de jaarlijkse reis naar de
vakantiestranden, zullen er onder de boeken die worden meegenomen weinig
heiligenlevens zijn. (...) Toch kun je de vraag stellen of in het leespakket
voor deze zomer de verhalenbundel Op weg naar de hemel niet een plaatsje
verdient. Want zeg nu zelf: is een levensechte story over een succesvolle
eenling die de massa's ontvlucht, op zoek naar zichzelf en een vast fundament
voor zijn leven, niet minstens zo goed verteerbaar als een verhaal over sterren
die worden betrapt in een parkeergarage? En zijn de worstelingen in de leegte
van de woestijn met het kwaad dat in een mens huist niet zeker zo boeiend als
psychologische thrillers waarin de kluwen van licht en duister in onze wereld
wordt beschreven? Mits goed geschreven natuurlijk. En goed schrijven kan
Hiëronymus van Stridon. (...) Dus als u deze zomer uw koffer vollaadt, vertil u
dan niet alleen aan de nieuwe dikke Zafón, die u toch niet uitkrijgt, maar
schuif ook de oude, dunne (91 pagina's) Hiëronymus ertussen. Hij zal u enkele
warme uren bezorgen, ook als de zon wat mocht tegenvallen. Wat ik u overigens
niet toewens.'
G e r a r d K
r u i s in: Boekenwijzer (publ. van het R-K kerkgenootschap
Nederland), 390, juli 2009, p. 4
---
'Vincent Hunink fait
parfaitement droit au talent hiéronymien, grâce à la fraîcheur et au style
coulant de sa traduction.'
uit (Franstalige) recensie
door R o b B o v e n d e a a r d o s b in
Collectanea Cisterciensia 2009, 460-1
---
latest changes
here: 17-09-2017 |