|
VincentHunink |
|
| |
HOME | VERTALINGEN | ALLE PUBLICATIES | INDEX | CONTACT |
|
 vertaald door Vincent Hunink Athenaeum-Polak & Van Gennep,
Amsterdam 2015
Tacitus (ca. 55-117) beschrijft zijn grote geschiedwerken meestal de politieke realiteit. Daarnaast richt hij zijn aandacht ook op onherbergzaam gebied aan de randen van het rijk, waar een beschaafd Romein eigenlijk niets te zoeken had. Lezen we Tacitus' teksten over Germanië in één bundel bij elkaar, dan ontstaat een uniek beeld van het barre, noordelijke deel van Europa in de Romeinse tijd. Dit boek, dat vertalingen bevat van delen uit de Annalen, de Historiën en De Germanen, biedt een gedetailleerde beschrijving van de Germanen en het gebied waar ze wonen en van Romeinse militaire avonturen daarbinnen. In moerassen en donkere wouden laat zien dat de Germanen primitieve, bierdrinkende dobbelaars zijn. Maar ook onvervaarde krijgers, voor wie de Romeinen maar beter kunnen oppassen. Tacitus vertelt over muiterijen en opstanden, ook binnen Romeinse legers, over wrede moordpartijen en complotten in de woeste landen voor en achter de Rijn. Geen wonder misschien dat Rome daarop nooit volledig greep kreeg. De vertaling omvat de eerder uitgebrachte teksten uit Tacitus' Germania en Historiën, en nieuw vertaalde teksten uit de Annalen. Het materiaal is natuurlijk herzien voor deze nieuwe uitgave. Alle teksten worden deskundig toegelicht door Jona Lendering
FRAGMENT Strafexpeditie tegen de Marsi [Ann. 1,50-51] [14 n.Chr.] (#50) De Germanen hadden lang vrij spel, en redelijk dichtbij, doordat wij niets konden doen. Eerst door publieke rouw vanwege het verlies van Augustus, later door twist en onmin. Maar dan dringen de Romeinen in ijlmars door het Caesische woud, tot achter de door Tiberius begonnen grenslinie, waar ze hun kamp opslaan. Voor- en achterkant afgeschermd door een wal, de flanken door boombarricaden. Vandaar doorkruist hij donkere bosschages en pleegt overleg: welk van de twee wegen nemen? De korte, normale of juist de slechter begaanbare, minder courante, waar de vijand dan ook geen bewaking heeft? Met de keuze voor de langere route wordt voor het overige het tempo opgevoerd. Verspieders hebben namelijk bericht dat het die nacht voor de Germanen feest is, met plechtige maaltijden en spektakel. Caecina krijgt bevel met lichtbewapende cohorten vooruit te gaan en een doorgang door de bossen te banen. Legioenen volgen kort daarachter. Gelukkig was het een heldere sterrennacht en men bereikte de dorpen van de Marsi. Rondom posten uitgezet. De mensen lagen er nog altijd her en der, op aanligbedden, naast tafels. Geen spoor van zorg, nergens vooruitgeschoven bewaking, een zootje ongeregeld zonder angst voor oorlog. En vrede? Hooguit de loomheid van een futloze dronkemansbende. (#51) De legioenen willen wel, en voor ravage op zo groot mogelijke schaal verdeelt Germanicus ze in vier wigvormen. En verwoest een gebied van vijftig mijl te vuur en te zwaard. Sekse noch leeftijd is reden voor medelijden. Gewone en gewijde zaken, en ook het bij die stammen meest beroemde heiligdom, dat ze Tanfana noemen, worden met de grond gelijk gemaakt. Zonder gewonden onder de soldaten, die alleen half slapenden, ongewapenden en doelloos zwervende figuren hadden afgeslacht. Dat bloedbad schudde de Bructeri, Tubantes en Usipetes wakker. Die bezetten de bosschages waardoor het leger terug moest. Dat besefte de aanvoerder, die aantrad voor mars én strijd. Deel van de cavalerie en cohorten hulptroepen voorop, daarachter het Eerste legioen, bagage in het midden, met links het Eenentwintigste en rechts het Vijfde, rugdekking door het Twintigste legioen. Daarachter nog overige bondgenoten. Zolang de kolonne in de bossen uitdijt verroeren de vijanden zich niet. Dan beperkte aanvallen op flanken en front, terwijl ze de achterhoede de volle laag geven. De dichte hordes Germanen dreigden de cohorten lichtgewapenden te ontwrichten. Toen reed Germanicus naar het Twintigste en riep hun met luider stem toe. Ja, dit was nu het moment hun muiterij weer goed te maken. Dus vooruit, snel die schuld omzetten in eervolle daden! De strijdlust laaide op en met één beweging breken ze door de vijand heen, drijven hem naar open terrein, slachten hem af. Tegelijk wisten de troepen aan kop van de stoet de bossen uit te geraken en aansluitend een versterkt kamp aan te leggen.
Een prachtige, lovende recensie door P i e t e r S t e i n z in NRC Handelsblad van 17 april 2015, Boeken p.1
'Tacitus was dus in de eerste
plaats schrijver, en daarom mag hij zich
gelukkig prijzen met een vertaler als Vincent
Hunink, die veel gevoel heeft voor het
‘experimentele’ proza van de meester. Hij is
net als Tacitus zuinig met voegwoorden en
bijwoorden en ook lidwoorden zijn schaars.
Waardoor het tempo hoog blijft en de lezer
keer op keer verrast wordt… '
=== Recensie (digitaal)
door Karin Nullamento op Jalta.nl
(maart 2015). Daarin veel aandacht voor de
ideologische component in T's teksten en
de receptie ervan
Citaat over de
vertaling (aan het slot van de
bespreking:) "
Daarbij is Vincent Hunink er fantastisch
in geslaagd Tacitus’ kenmerkende
schrijfstijl te vatten in een prachtige
bondige vertaling." ===
uit de bespreking op archeologienederland.nl
door P i e n H
o r d i j k:
klik hier voor link naar volledige tekst === uit een fijne recensie in het Nederlands Dagblad van vr 29 mei 2015 door M a r c J a n s s e n s: 'Zo blijven veel feiten overeind, maar is de inkleuring vaak van Tacitus zelf. Die inkleuring is overigens wel heerlijk om te lezen en komt in de vertaling van Vincent Hunink prachtig tot uiting.' ... '... luidt het in de adequate vertaling van Hunink.Vaak kenmerkt zijn vertaling zich door een soort staccato-Nederlands dat het geheel vaart geeft,maar ook aansluit bij het lastige, compacte Latijn van Tacitus.' ... 'Tacitus lezen in de vertaling van Hunink is een feest en biedt bijvoorbeeld aardige achtergrondinformatie over de vraag waarom de brug van de A50 tussen de knooppunten Ewijk en Valburg over de Waal sinds 2011 de ‘Tacitusbrug’ heet. Een brug in dit gebied vormde het decor waar de Romeinse generaal Cerialis en de Bataafse leider Civilis elkaar voor vredesgesprekken ontmoetten.'
latest changes
here:
|
|
