'(...) De nieuwe vertaling van dit ooggetuigenverslag door Vincent Hunink draagt er veel toe bij om deze gebeurtenis die in de Oudheid zoveel indruk gemaakt heeft, te doen herleven. Hetzelfde geldt echter voor de meer alledaagsere onderwerpen die de andere brieven behandelen. Zij bieden zo soms aardige doorkijkjes in het Romeinse leven. Ook het soms wat ijdele literatentoontje waarop Plinius de correspondentie met Tacitus voert, maar waar hij zich ook wel weer van bewust lijkt, komt de hedendaagse lezer bekend voor. Rare jongens die Romeinen, maar wat leken ze toch op ons.'

===

uit signalement door E l s b e t h   E t t y  in NRC, za 4 juni 2016, weekend p.32

'... schijnbaar achteloos beuzelend, gespeeld bescheiden, maar niet zonder verborgen oogmerken in een even ongedwongen als verzorgde stijl. Zoals Hunink de brieven vertaalt, hadden ze gisteren geschreven kunnen zijn.'

===

uit signalement door K o e n   E y k h o u t  in Dagblad De Limburger, 14 juni 2016, 18

'... de ijdele Plinius voelde zich gevleid dat zo'n belangrijk man hem een verzoek deed en schreef hem brieven, die nu voortreffelijk vertaald zijn en van een inleiding en toelichting voorzien door Vincent Hunink. Wat blijkt? Hij lijkt op ons, die Plinius. Apetrots als hij van Tacitus hoort dat iemand in het Colosseum hem van naam kent! Meneer is beroemd! Of we mails lezen van een kennis die iets is overkomen. Compleet met roddel en achterklap. Breaking news. Rechtstreekse uitzending.'

===

Een  mooi blogstuk van J o n a   L e n d e r i n g  staat hier  (Mainzerbeobachter.com/2016/06/27)

een paar fragmenten uit het stuk: '(...) zijn brieven zijn de moeite waard. Dat vond ook Vincent Hunink, die werkzaam is aan de Nijmeegse Radbouduniversiteit en daar het werk doet waar universiteiten voor zijn: ervoor zorgen dat de samenleving beschikt over de actueelste wetenschappelijke inzichten. Ik ken hem – full disclosure – persoonlijk en sta altijd weer versteld van zijn enorme productiviteit als vertaler én als spreker. Er lijkt geen week voorbij te gaan waarin hij niet op Facebook vertelt over een lezing en er lijkt wel geen maand voorbij te gaan zonder dat hij een nieuwe vertaling produceert.
(...)
Tacitus mag dan dieper graven, zijn conclusies over de menselijke natuur zijn op het platvloerse af goedkoop: hij is zo’n cynicus die je vervelend zou vinden als hij niet zo knap zou schrijven. En misschien is Plinius wel de slimmere van de twee, omdat hij wist dat de grote waarheden aan de oppervlakte liggen. Wat ze als auteur delen is een enorme liefde voor de taal, voor de precieze formulering.
(...)
Huninks vertaling – en u moet maar geloven dat ik in mijn oordeel niet wordt beïnvloed door het feit dat ik hem ken – leest als een trein en hij verraste me met een buitengewoon intrigerende aantekening.
(...)
De andere brieven uit De Vesuvius in vlammen tonen vooral hoe Plinius, door zich te presenteren als vriend van Tacitus, werkt aan zijn eigen imago, een punt waar Hunink in zijn aantekeningen verschillende keren op wijst. Misschien is het wel dé centrale gedachte achter de vertaling. Dat maakt uiteindelijk de lectuur van dit boekje de moeite waard en vormt ook een antwoord op de (als vraag vermomde) kritiek die ik een tijdje geleden hoorde: waarom Hunink zijn talent toch steeds aan van die kleine boekjes verspilde. Behalve dat de constatering onjuist is – Hunink werkt aan een vertaling van Tacitus’ volledige Annalen, een majeur project – zie je in De Vesuvius in vlammen een didactische strategie: hij heeft één boodschap en werkt die uit in één boekje.
Het lijkt me een strategie die zich leent voor een college of een les: een mooi afgerond geheel met een duidelijke pointe. Er bestaan communicatieve strategieën waarmee meer informatie sneller bij meer mensen komt, maar ik vind de door Hunink gekozen benadering alleszins respectabel. Ik las De Vesuvius in vlammen in de trein van Den Bosch naar Amsterdam in één ruk uit en had er dezelfde voldoening van als van een fijn college van een inspirerend docent.'

===

uit de recensie door R o b e r t   D u t h o y   in Hermes 2016-2

"(...) Over de vertaling kunnen we kort zijn: goede wijn behoeft immers geen krans. Zoals in al zijn eerdere vertalingen toont V. Hunink zich andermaal bijzonder taalvaardig met een frisse en vlotte Nederlandse tekst die geen afbreuk doet aan de accuraatheid. Warm aanbevolen! (...)"

===

uit de twee pagina's grote bespreking van enkele Pompeii-boeken door   P a u l   v a n   d e r   S t e e n  in   T r o u w  van zaterdag 3 september 2016

'"Fraai boekje van Vincent Hunink"

---

uit de bespreking door H e r m a n   S i m i s s e n   in:   S t r e v e n   84 (2017), 279-280:

"(...) deze naar omvang bescheiden uitgave is bijzonder interessant. (...) De vertaling leest soepel, en de toelichtende noten zijn verhelderend."